Deze 13 jaar oude boef was een echte eenheid met zijn baasje. Ze hadden genoeg aan elkaars gezelschap en hadden daardoor weinig contacten. Joris kwam bij zijn vorige baasje wonen omdat hij niet geschikt was voor de fok. Zijn korte haartjes doen anders vermoeden, maar eigenlijk had Joris een ruwharige vacht moeten hebben. Toen Joris zijn baasje overleed veranderde er veel voor hem. Na tien jaar samen te zijn geweest, was plotseling zijn rots in de branding verdwenen en verhuisde hij naar een totaal onbekende omgeving met veel nieuwe gezichten. In eerste instantie moest hij dan ook niets van ons gezelschap hebben. Gelukkig is Joris een enorme snoepkont en kon hij de verleiding niet weerstaan wanneer wij hem wat lekkers aanboden. Een echte knuffelkont is Joris nog steeds niet, maar hij staat ons inmiddels wel kwispelend op te wachten en wordt graag geaaid.

Het viel ons al snel op dat Joris zijn bek niet bepaald naar roosjes rook. Na onderzoek bleek dat zijn tandvlees flink ontstoken was. Daarnaast had hij nog enkele tanden en kiezen die er niet goed uit zagen. Alles is getrokken, waardoor Joris zijn tong nu af en toe tussen zijn lippen door floept. Hij heeft er gelukkig geen last van en ook zijn eetlust is het niet minder op geworden. Harde, grote brokjes zitten er niet meer in voor hem. Maar kleine (geweekte) brokjes slobbert hij zonder problemen naar binnen. Het is ook duidelijk te zien dat Joris last heeft van staar. Doordat zijn zicht minder is, reageert hij soms wat onzeker op zijn omgeving. Gelukkig lijken zijn oren het nog goed te doen en werkt zijn neus fantastisch! Desalniettemin kan nog wel eens brommen als hij zich in het nauw gedreven voelt en flink schrikken wanneer hij ineens aangeraakt wordt.

Andere honden vindt Joris enorm interessant, vooral de dames trekken zijn aandacht. Joris is niet gecastreerd, dus het is wel van belang dat een eventueel nieuw vriendinnetje gesteriliseerd is. We willen niet dat Joris op zijn oude dag nog zorg moet gaan dragen voor een groepje kleine koters! Grote honden vindt Joris wat spannend, maar als ze niet te opdringerig zijn vindt hij het prima dat ze er zijn. Hoe Joris op katten reageert weten we niet. We hebben zo’n vermoeden dat wanneer de kat het op een rennen zet, Joris nog wel eens een opleving kan krijgen en er achteraan wil gaan.