HOPE - DE ENIGE ECHTE LIEFSTE COLLIEOMA

Dit is het verhaal van een colliedame op leeftijd die eindelijk op haar 10,5 jaar met pensioen mocht na een zeer trieste carriére als fokteef bij een beroepsmatige (brood)fokker. Waar de honden zeker niet diervriendelijk gehuisvest zijn maar moeten leven op beton met een laagje van ?? om de pis en poep op te nemen. Waar de honden geen daglicht hebben, geen gras onder hun pootjes mogen voelen en zeker geen sprintjes kunnen trekken in hun nauwe hokken. Het enige waar het om gaat is, dat er mooie pupjes uit de teefjes komen, zoveel mogelijk en zo mooi mogelijk. Het zijn geen honden, voor de fokkers zijn de honden 'kweeknateriaal' en het is ook niet dat een teefje drachtig is maar 'leeg'of 'vol'. En voordat iedereen begint te schelden over deze fokkers, kan met beter niet vergeten dat het de mensen/klanten zijn die deze markt in stand houden, want zij kopen deze jonge pups die aangeboden worden tegen aantrekkelijke prijzen.En wie wil niet graag een rashondje voor een betaalbare prijs? Helaas is veel te weinig bekend over de leefomstandigheden van de ouders van de pupjes, de verwaarlozing en de onverschilligheid waarmee met deze stakkers wordt omgegaan. Zij leven enkel om geld te verdienen voor hun eigenaar en krijgen net genoeg eten om niet dood te gaan en weten niet wat een hondenmand is, laat staan een dekentje in deze mand. De fokkers zien er ook nauwlettend op toe dat 'de klant' niet ziet wat zich afspeelt in de 'produktieruimten' van zijn pupfabriek. Ik weet het, voor een 'leek' is het heel moeilijk het kaf van het koren te scheiden en een goede fokker te vinden waar hij/zij het droomhondje kan kopen. Maar iemand die pups aanbiedt van vele verschillende rassen, zet je toch aan het denken of niet ? Daar komt onze Hope vandaan, een schat van een beest die voor het eerst in haar leven een naam draagt die zij van haar pleegmama heeft gekregen. Een naam die niet zomaar is gekozen maar die al onze hoop insluit haar nog zo lang mogelijk bij ons te hebben en haar nog een paar mooie maanden en hopelijk een jaar of misschien nog 2 te kunnen geven. Zij kwam bij ons met een gezwelletje van 3 x 3 cm aan haar onderkaak, ons werd verteld dat het een poliepje zou zijn. Naja, een poliepje - wat dan nog? Weghalen en klaar is kees.....
Nee dus, na de standaard checkup bij de dierenarts bleek dat het geen poliep was, maar een kwaadaardige woekering die langs de kaak is gegroeid. Een heel kleintje zit onder haar neusje, maar zal z.w.s. ook verder groeien. Verder is Hope hartstikke gezond en mankeert niets ondanks haar leeftijd. Dus wat te doen?
Haar herplaatsen lijkt ons geen optie, want zij geneest niet van de kanker, op de normale manier opereren en weefsel weg halen was ook niet mogelijk omdat op die plek een wond niet gehecht kan worden. Dankzij de inzet van Dierenkliniek Elke in Leeuwarden kon de dierenarts een 'warm mes' lenen van een collega dierenarts en is Hope 22 september 2014 geopereerd. De tumor zat op een klein steeltje vast aan de kaak en kon bijna helemaal verwijderd worden. De wond is dicht geschroeid met het 'warme mes'. Zo heeft Hope geen last meer van die rare bult in haar bekkie en kan zij weer normaal drinken zonder dat het water er aan de zijkant weer uitloopt. Ook kan zij haar bek weer normaal sluiten. Zij is net een volwassen pup die met volle teugen van het leven geniet. In het pleeggezin is zij meer dan welkom, wij hebben de tumor opgestuurd naar het lab om te laten vaststellen of het om een snelgroeiende of langzaam groeiende tumor gaat. Wij weten niet hoe lang Hope nog heeft, maar wij als stichting willen graag een beetje weer goed maken wat haar eigenaar al die jaren heeft verzuimd. Wij zullen de centjes 3 keer moeten omdraaien om alles betaald te krijgen, zoals een speciaal soort mondwater om haar mond zo schoon mogelijk te houden. Bij de kleinste infectie zal zij antibiotica nodig hebben e.z.v. Hope zou dus heel goed sponsoren kunnen gebruiken die ons een beetje helpen om de kosten mee te dragen voor deze lieve schat. Doen jullie mee? Wij zijn blij met elk bedrag, maandelijks of éénmalig - alles is welkom!
Via deze pagina houden we iedereen op de hoogte van het wel en wee van onze collieoma Hope en willen jullie nu alvast bedanken voor elke steun. Vergeet niet een mailtje te sturen zodat wij je kunnen bedanken ;-)
DIKKE KNUFFEL VAN HOPI EN ONS ....

Bankgegevens:
Bankrek.Nr. RABO 157658201
t.n.v. Stichting Collie & Co. in Nood
te Heerlen(Z-L)
o.v.v. HOPE

Overmaken vanuit andere landen dan Nederland:
Folks who want to donate from another country than Holland need this too:
IBAN: NL77 RABO 0157 6582 01 
BIC: RABONL2U

Vlak voor vertrek naar het pleeggezin in Leeuwarden

Samen een dutje doen achter in de auto op weg naar Leeuwarden vanuit Belgie

'Even' een klitje of 2 of 3 of helaas vééél meer wegwerken....

Update 04.10.2014: Helaas hebben wij slecht nieuws over Hope en dat juist op Dierendag, dat maakt het extra wrang. Daar waar wij dachten door een operatie nog een paar mooie jaren te kunnen schenken, kwamen Hope en wij bedrogen uit. De tumor is sinds de operatie weer aan het teruggroeien en dat zo snel, dat het dagelijks groter ziet worden. Wij zijn hier vreselijk van geschrokken en hebben uiteraard meteen contact gezocht met de dierenarts die haar heeft geopereerd. deze adviseerde om de tumor naar het labaratorium te sturen voor onderzoek. Dit om te ervaren of het idd een snelgroeiende kankersoort is of niet. Gisteren hebben wij de uitslag gekregen, het is botkanker en de meest agressieve vorm. Waarom nou treft het een dier dat zijn hele leven al geleden heeft? Waarom kan zij niet nog een paar mooie jaren hebben, zij is pas 10 jaar. Wij zullen ons erbij neer moeten leggen en accepteren dat ook zij bij ons is gekomen om te sterven, omringd door liefde van haar pleegmam Barbara die tot voor kort ook Koda heeft moeten laten gaan. Dat zijn erg veel verdrietige emoties waar wij allen mee moeten dealen.Blijkbaar zit Collie en Co in Nood in een periode waar wij aan stervensbegeleding doen, niet voor gekozen natuurlijk, maar wij trekken ons niet uit de verantwoording en begeleiden Hope op een liefdevolle wijze naar haar reis over de regenboogbrug. Volgens de dierenarts zal zij niet meer al te lang hebben, zij krijgt nu dagelijks een aangepaste dosis Carporal/Rimadyl wantr dat is het enige dat wij nog voor haar kunnen doen. En onze bejaarde collieoma Hope zelf doet net alsof haar dat allemaal niet aangaat. Zij geniet met volle teugen van haar nieuwe leven, geniet intens van de wandelingen in het bos en naar het meer. Zij eet prima, begint al te blaffen en probeert zelfs een beetje hoger in rang te komen. Net alsof er geen andere leuke dingen zijn ;-). Wij zijn blij dat zij zo is, dan is haar pijn tenminste niet zo erg dat zij haar levenslust is verloren. Barbara en Collie in Nood geven onze Hope nog een fijne tyd zodat ons meisje met fijne gedachten over mensen aan haar nieuwe 'leven' in Regenbogenland begint. Dan volgen hier nog enkele foto's uit het leven van Hope en haar tumor..

16-09-2014 ............................. 22-09-2014 na operatie................ 30-09-2014 na operatie

04-10-2014 ....na operatie.
De tumor is weer terug en hij groeit heel erg hard :-(.
Desondanks even een paar leuke foto's van onze actieve oma, die al een hartsvriendin heeft gevonden - onze Bonny

en best wel moeite wil doen om aan eten te komen ;-)

Update: 02.11.2014: Het gaat helemaal niet goed met Hopi's bekkie . De tumor blijft maar groeien, hij heeft de kiezen al naar binnen geduwd omdat hij de ruimte in beslag neemt en groeit nu in de hoogte. Wij hadden gehoopt dat hij in de breedtte ging groeien (met de kaak mee) maar helaas. Hebben goed overleg met de dierenarts gehad en besloten om haar pijnstilling te geven tot het niet meer verantwoord is. We zijn nu over gestapt van Rimadyl naar Tramadol (een soort morfineachtige pijnstiller). Het zou veel makkelijker zijn om de knoop door te hakken als je kon zien dat zij 'echt ziek' was. Maar behalve de tumor in haar bek mankeert zij niets en de levensvreugde en het plezier spat van haar af. Zij rolt, speelt, rent, is ondeugend en heeft het zo zeer naar de zin bij Barbara en haar collies. Maar wij weten beter, hoor. Op dit moment dealt Hope redelijk met de tumor en de medicijnen maar zij is opgegeven en volgens de dierenarts is zij een hond van de dag en zal het niet meer lang duren, voordat zij ook last van de tumor krijgt met eten en drinken. Dan is het gedaan en zullen wij de moeilijke beslissing moeten nemen ..... wordt vervolgd ;-(.

Bonny en Hopi