HERPLAATST DOOR STICHTING COLLIE IN NOOD
BETTY & LUKE - Shetland Sheepdogs - GEBOREN 28.10.2015
Niet meer beschikbaar !
Update Betty/Whitney 30.09.2016 ... Dat men ook veel plezier kan hebben met een hond met beperkingen en de hond zelf ook een prachtig leven kan leiden met beprekingen bewijst zonder twijfel het verhaal van Whitney's nieuwe baasjes! Veel leesplezier en hartelijk bedankt Peter en Jannie voor jullie ingezonden verhaal: Wandelen met een dove hond
|
---|
Een paar leuke foto's vanuit het nieuwe thuis van Betty en Luke.
Betty's nieuwe stek : Veilig onder de tafel ;-) |
Luke's nieuwe stek: Lekker luxe ;-), hij leeft samen met een colliedame .. |
Nu Betty's broertje Luke naar zijn nieuwe baasjes is vertrokken, is het aan Betty om voor lieve baasjes te gaan. Zij is ongelofelijk lief en een heuse kroelrat, ligt erg graag op schoot en is gek op aandacht. Betty is vrolijk en heeft nooit slechte zin, altijd in voor een spelletje met mij of een van de honden, maar speelt toch het meest met Peaches, de Pekingeespuber van 10 maanden. Betty is helemaal hersteld van haar darmklachten en doet het prima. Het zindelijk worden gaat een beetje stroef, mar is ook moeilijk bij mij omdat ik geen tuin o.i.d. heb en meteen aan een drukke weg vlak voor mijn huis woon. Dus haar even buiten zetten is geen optie. Maar zij houdt het steeds langer op en bij baasjes met een tuin is zij zo zindelijk, denk ik. FILMPJE: https://youtu.be/FDU0Hqvnb_8
|
LUKE heeft 03.03.2016 zijn gouden mandje gevonden
bij Thorsten en Ina, hun kids en 2 lieve Colliedames.
Hij is niet meer beschikbaar voor herplaatsing.
Wij zijn Betty en Luke, 2 Shetland Sheepdogs, of zoals zij ons ook noemen, Shelties. Luke en ik zijn geboren op 23.10.2015 en zijn broer en zus. Zoals je kunt zien, zijn wij wit van kleur met hier en daar wat bruin en chocomelkleurig. Wij zijn bij stichting Collie in Nood aan komen waaien tijdens de kerstdagen, wie onze ouders zijn weet de stichting niet. Omdat wij zoveel wit in onze vachten hebben, zijn wij allebei doof, Luke ziet wel een beetje, maar niet veel. Ik zie veel meer, daarvoor in ruil is Luke's neus beter dan de mijne ;-). Het lijkt wel alsof wij een ingebouwde sonaar hebben (net vleermuizen), want wij lopen vrijwel nooit twee keer tegen hetzelfde voorwerp aan. Luke en ik zijn 2 'normale' pups met al onze streken, ondeugd, nieuwsgierigheid en wat zoal bij een pup hoort. Wij leven gewoon in huis samen met de andere honden van het roedel, af er toe wordt er gebromd door de anderen, omdat wij niets horen en hun verbale correcties niet waarnemen. Maar door onze charmes escaleert het niet ;-). Natuurlijk moeten wij nog heel veel slapen en dat wij in onze mandjes in een puppyren. De andere puppyren gebruikt onze pleegmoeder om ons alvast een beetje krantzindelijk te maken. |
|